Բովանդակություն
«Ալյասկայի որոնումներում» գիրքը սկսվում է նկարագրությունից, թե ինչ «դեր» է խաղում իր դպրոցում գլխավոր հերոսը։ Նրա ծնողները, պատկերացում չունենալով անգամ, որ իրենց երեխան ընկերներ չունի, խնջույք են կազմակերպում Ֆլորիդայից ավագ դպրոց` Քալվեր Կրիկ (Ալաբամա) մեկնելիս և այդ խնջույքով նա հայտնվում է անհարմար իրավիճակում։ Այն հարցին, թե արդյոք մեկնում է նա ընկերների բացակայության պատճառով, Մայլզը պատասխանում է բացասաբար։ Նա ծնողների համար կարդում է Ֆրանսուա Ռաբլեյի վերջին խոսքերը` «Ես գնում եմ փնտրեմ Մեծ Հնարավորը», բացատրելով, որ հենց Մեծ Հնարավորի հետևից է նա ուղևորվում գիշերօթիկ դպրոց։
Շուտով Քալվեր Կրիկում հայտնվելուց հետո Մայլզը հանդիպում է իր նոր հարևանին` Չիպ «Գնդապետ» Մարտինին։ Գնդապետը Մայլզին հորինում է Հաստլիկ մականունը, ծաղրելով նրա նիհարությունը ու բարձր հասակը։ Չիպը ծանոթացնում է նորեկին իր ընկերուհիներից մեկի` Ալյասկա Յանգի հետ, հմայիչ, բայց շատ զգայուն մի աղջկա։ Հենց նույն օրը Հաստլիկը առաջին անգամ բախվում է դժվարությունների հետ։ Գիշերը հարուստ երեխաների մի խումբ իրեն դուրս են քաշում մահճակալից ու տանում լիճ։ Նրանք, ովքեր ամեն արձակուրդ անցկացնում են ոչ թե դպրոցում, այլ`տանը։
Կատակը, որով դիմավորում են բոլոր նորեկներին, լուրջ շրջադարձ է առաջացնում, ու դա դառնում է վեճի պատճառ Գնդապետի ու Ալյասկայի հետ, սակայն հենց այդ կոնֆլիկտն է հիմք ծառայում նրանց ու Հասլիկի ընկերության։
Վերջինս սիրահարվելով Ալյասկային, մի օր վերջապես ավելի է մտերմանում նրա հետ, բայց գիշերը Ալյասկան, լաց լինելով խնդրում է նրան ու Գնդապետին օգնել իրեն, շեղել դպրոցի տնօրենին, որպեսզի նա կարողանա փախչել Քալվեր Կրիկից․ Նույնիսկ չիմանալով ինչու ընկերները օգնում են նրան։
Առավոտյան ընկերները իմանում են, որ աղջիկը մահացել է ավտովթարի ընթացքում։ Իրենց մեղավոր զգալով նրա մահվան մեջ, նրանք որոշում են վերջնական կատակ կազմակերպել Ալյասկայի պատվին։ Այդ ժամանակ Հաստլիկը փորձում է հասկանալ ինչու է մահացել Ալյասկան, ինչու է նա գիշերը որոշել գնալ դպրոցից։
Վերջում պարզվում է, որ նա գնացել է մոր գերեզմանին, որովհետև իրեն պատասխանատու է համարել նրա մահվան մեջ ու ամեն տարի նա գնացել է նրա մոտ՝ գերեզման։ Քանի որ հարբած էր նա չի կարողանում տիրապետել մեքենային ու ավտովթարի է ենթարկվում։
Գիրքը վերջանում է Հաստլիկի կրոնական թեմայով շարադրությամբ ու Ալյասկայի հետ հրաժեշտով։
Վերլուծություն
Գրքի ամենամեծ առավելությունն այն է որ շատ հեշտ է կարթացվում և ինչ որ մեծ մատմության մասին չէ , սակայն վերջում երբ Ալյասկան մահանում է ամենածանր պահն է և ասեմ որ գիրքն որոք իմ տարիքի համար էր գրված , ոչ այդքան մեծական և ոչ այդքան մանկական ։ Գրքի հետաքրքիր միտքն այն էր որ ամեն օրի նկարագրվում էր , օրինակ՝
Հարյուր քսանվեցերորդ օր ՝
Եվ սկսում էր պատմել ինչպես անցավ այդ օրը
Եթե ինձ հարցնեին թե որ կերպարն եմ ամենաշատը հավանել և ում եմ ինձ նմանակում , ես անշուշտ կպատասխանեի որ Ալյասկան իմ կողմից ամենասիրված կերպարն է ։
Նա համարձակ է , և միևնույն ժամանակ համեստ , նա շատ կրթված է և անկանխատեսելի , գեղեցիկ և հմայիչ , խորամանկ և առեղծվածային ։ Նա շատ ընկերասեր և հավատարիմ էակ էր որը չէիք ասի իր տեսքից